19 Nisan 2011 Salı

Oğlum:)

Evet , ilk kalp atışını duyduğum o gün hayatımın tümüyle değiştiğini anlamıştım meleğim.Ultrason resimlerini her elime alışımda sanki dünyanın en güzel fotoğrafına bakıyor gibi bakıp tüm sevdiklerimle paylaşmıştım.Benim için orda sen vardın, onlar için siyah beyaz anlamsız şekiller:)Her tekme atışında , ya bir iş görüşmesinde yada bir markette yüzüme yerleşen o gülümseme sadec sen ve benim aramda olan bir tanışma- tanımaydı ama bunu sadece ikimiz bildik.Senin haberini aldığım günden itibaren, seninle ilgili herşeyi, her anı, hissettiklerimi, heyecanım,meraklarım bir deftere yazdım.Sonra 9 ay geçti ve seni kucağıma aldığım o ilk an asla unutulmayacak ve o koku, bir daha öyle güzel bir koku olmayacak.Biliyorummm...Sen geldin ve ben değiştim.Çünkü artık ben değil biz oldum.Her nefes alışımda, her gülüşümde, her üzüntümde hep biz var aklımda.Sayende ben-cil olmaktan biz olmaya geçtim.Tamamlandım...İyiki varsın meleğim, iyikiii.

1 yorum:

  1. bir anne yüreğinden söylenebilcek tüm sözler sölenmiş... sözün bittiği yer sanırım bu resim... anne gözündeki mutluluktan buğulanan gözler ve cocuk gözünde mutluluk huzur guven ve anneye yapılabılecek tüm şımarıklılıkları ifadesi bakışlar.... :)))

    YanıtlaSil